Zmartwychwstańcy

Dzień 17 lutego 1836 r. jest bardzo ważną datą dla Księży Zmartwychwstańców. To w tym dniu w Paryżu, dzięki Bożemu natchnieniu Bogdan Jański, Hieronim Kajsiewicz i Piotr Semenenko tworzą wspólnotę, która później przekształci się w zgromadzenie zmartwychwstańców.

Słowa sł. Bożego Bogdana Jańskiego założyciela księży zmartwychwstańców: „Zaczynam się modlić; ale jakże ciężko obrócić serce, gdzie się obracać odzwyczaiło” mogą być też i dla nas zadaniem na Wielki Post. Tak często zdarzają się dni, że nie wiemy za co się zabrać, gdy wszystko wali się, gdy wokół panuje totalny chaos, to nawet kilka sekund modlitwy sprawiają, że uspokaja się nasze serce.

Kim był(i) założyciele i współzałożyciele Zgromadzenia Zmartwychwstańców?

Bogdan Jański przyszedł na świat w Lisowie koło Grójca w 1807 r. Mimo, że opiekował się swoimi młodszymi braćmi, uczył się bardzo dobrze. Po skończonym prawie i ekonomii, został profesorem w tworzącej się Politechnice Warszawskiej. Ale widocznie to wielkie miasto, jakim była Warszawa, przyczyniło się do utraty wiary. Opuszcza Warszawę i udaje się na dalsze studia do Londynu i Paryża. Tu spotkał Adama Mickiewicza, i nawet zamieszkał w jego domu. Jest redaktorem Pielgrzyma Polskiego, a w 1835 r. rozpoczyna tworzenie Bractwa Służby Narodowej.

Do bractwa przychodzi bardzo wielu młodych ludzi, wsród nich Hieronim Kajsiewicz i Piotr Semenenko. Tych dwóch Jański wysyła na studia do Rzymu. Podejmują studia teologiczne w Kolegium św. Stanisława. Był to  początek wspólnoty, która przekształciła się w zgromadzenie zmartwychwstańców.

Hieronim Kajsiewicz był prawnikiem, ale i też powstańcem 3. pułku ułanów pod Dwernickim. Kajsiewicz, tak jak i Bogdan Jański, stracił wiarę. Będąc rannym pod Nową Wsią ślubował: Jeśli ocaleję, wstąpię do zakonu. Emigruje do Francji. Tu na swojej drodze spotyka Mickiewicza i Jańskiego. Kończy z bezbożnictwem. Po nawróceniu staje się nie tylko gorliwym kaznodzieją, ale też teologiem i poetą, który porywa Polaków.

Piotr Semenenko (jego portret wisi w naszym polskim kościele w Wiedniu), pochodził z rodziny, gdzie ojciec był prawosławnym Rosjaninem, a matka kalwinką. Semenenko potajemnie przyjmuje pierwszą Komunię świętą w Kościele katolickim. On też, jak jego współtowarzysze traci wiarę. Dzieje się to podczas studiów w Wilnie, potem w powstaniu. Wyjeżdża do Paryża, tam na swojej życiowej drodze spotka Mickiewicza i Jańskiego. Po skończonych studiach teologicznych, zostaje niezwykle zdolnym, pobożnym i gorliwym księdzem. Czytając ich życiorysy jestem przekonany, że tak jak oni, wielu też innych w tym okresie zadawali sobie pytanie,: Jeśli jest Bóg, to dlaczego dopuścił, że Polska jest w niewoli?  

S.