Przyjaźń duchowa – bł. Elred z Rievaulx (1110–1166)
Przyjaciel, mówi Mędrzec, jest lekarstwem życia.
Jakież to niezwykłe!
Nie ma bowiem silniejszego lub skuteczniejszego czy doskonalszego lekarstwa na nasze rany, jakich doznajemy w różnych okolicznościach życiowych, niż mieć kogoś, kto spieszyłby ze współczuciem we wszelkim nieszczęściu, a w chwilach szczęścia cieszył się naszą radością…
Ponad tym wszystkim jest jednak coś, co szczególnie wyróżnia przyjaźń: jest to pewien stopień bliski doskonałości, która polega na miłości i poznaniu Boga. Człowiek bowiem, będąc przyjacielem drugiego człowieka staje się przyjacielem Boga, wedle słów Zbawiciela z Ewangelii: już was nie nazywam sługami, lecz przyjaciółmi moimi.
