O Pani moja, Tyś jedyną Pociechą jakiej mi Bóg użycza.
Tyś jedynie tą Rosą niebieską przynoszącą ulgę w mych cierpieniach.
Tyś Światłem duszy mojej, gdy ją ogarniają ciemności.
Tyś Przewodniczką w wędrówce tego życia.
Mocą moją w słabości.
Skarbem w mym ubóstwie,
Lekarstwem na me rany,
Pociechą moją w płaczu,
Ucieczką w utrapieniach,
Nadzieją mego zbawienia.
Wysłuchaj próśb moich, zmiłuj się nade mną, bo to tak przystoi Matce Boga, tak
bardzo ludzi miłującego.
Użycz mi tego, o co Cię proszę, Obrono nasza i Radości.
Spraw bym się stał godnym tej wielkiej szczęśliwości, jaką Ty się cieszysz w
niebie.
Tak, Pani moja, Ucieczko moja, Życie moje, Wspomożenie moje, Obrono moja,
moja Radości, moja Nadziejo.
Spraw bym razem cieszył się z Tobą w niebie.
Wiem, że możesz mi to wyprosić, bo jesteś Matką Boga.
O Maryjo, Tyś wszechmocna w ratowaniu grzeszników,
i nie potrzebujesz, by ktoś prośby popierał, gdyż jesteś Matką prawdziwego życia.
Maryjo, Matko łaski, Matko miłosierdzia, Ty nas broń od nieprzyjaciela, a w
godzinę śmierci przyjmij. Amen.
św. German
za: dolinamodlitwy.pl
Św. German (ok. 496–576), biskup i patron Paryża, nazywany „ojcem ubogich”, założyciel
opactwa Saint-Germain-des-Prés.
Wspomnienie liturgiczne: 28 maja
