13 przykazań – Marek Aureliusz (121–180 r. n. e.)
- To nie ubóstwo nas nęka, tylko pragnienie bogactwa.
- Człowiek tyle jest wart, ile warte są sprawy, którymi się zajmuje.
- Długość życia ludzkiego – to punkcik, istota – płynna, spostrzeganie – niejasne, zespół całego ciała – to zgnilizna, dusza – wir, los – to zagadka, sława – rzecz niepewna.
- Jak wielki spokój zyskuje ten, kto nie baczy na to, co bliźni mówi, czyni lub myśli, ale na to tylko, co sam robi, by było sprawiedliwie i zbożnie. Wszystko bowiem, cokolwiek czynię sam, czy z pomocą obcą, powinno jeden tylko cel mieć na oku: pożytek i korzyść społeczną.
- Co nie jest pożyteczne dla roju, i dla pszczoły nie jest pożyteczne.
- Jako cesarz jestem pierwszy w Rzymie, jako człowiek jestem równy wszystkim ludziom na świecie.
- Każdą pracę wykonuj, jakby miała ona być ostatnią w życiu.
- Polub twoją pracę, nawet gdyby była mało znacząca, i odpoczywaj przy niej.
- Zastanów się, o ile częściej cierpisz z powodu swego gniewu i żalu niż z powodu rzeczy, które wprawiają cię w gniew i wzbudzają żal.
- Nie należy gniewać się na bieg wypadków, bo to ich nic nie obchodzi.
- Nie żyj tak, jakbyś miał żyć lat dziesięć tysięcy. Los wisi nad tobą. Dopóty żyjesz, dopóki można, bądź dobry.
- Skromnie przyjmować, spokojnie tracić.
- Również umieranie jest jednym z naszych życiowych zadań.
