Historia <Maria Lourdes w Lesie Wiedeńskim> łączy się z powstaniem parafii w miejscowości Gugging.
Kościół parafialny został wybudowany w latach 1909-1913 i poświęcony Królowej Aniołów. W 1922 r. kościół i parafię oddano pod opiekę Zgromadzeniu Misjonarzy Królowej Apostołów, a duszpasterstwo powierzono Ojcu Kacprowi Hutter. Miał on nadzieję, że po długiej i trudnej pracy misjonarskiej, spędzi tu w zaciszu lasu spokojne, ostatnie lata swojego życia. Z przyjemnością więc odbywał długie spacery, aby oddać się modlitwie i medytacjom.
Pewnego majowego dnia roku 1923 w drodze do Hadersfeld ujrzał on na zboczu góry wznoszącą się ku niebu skałę. Natychmiast ożyło w nim wspomnienie pielgrzymki do Lourdes, jeszcze jako studenta teologii i przemknęła mu „przez głowę” tylko jedna myśl: albo tam wysoko to właśnie grota z Lourdes, albo skała ta została ukształtowana przez naturę po to, by taką grotą zostać.
Im dłużej podziwiał tą skalę i to idylliczne miejsce, tym silniejsze było w nim postanowienie właśnie w tym miejscu – tutaj – wznieść grotę na wzór groty z Lourdes. Tym bardziej, że miejsce to wprost „prosiło się”, by powstało tu odbicie słynącego z łask miejsca. I skała ta była podobna do tej z Massabielle…
-…Dlaczegóż wiec nie mogą się w tym miejscu gromadzić pobożni pielgrzymi na nabożeństwach, by wypraszać pomoc Maryi i łaski u Boga?
W Święto Imienia Maryi – 8 września – postanowił o.Hutter odwiedzić właściciela majątku, którym był Pflaum vom Schloss Altenberg, aby uzyskać pozwolenie na wybudowanie groty. Należy tu zaznaczyć, że rodzina Pflaum była wyznania ewangelickiego.
Jaka więc radość ogarneła o. Hutter, gdy parę dni później – 12 września otrzymał na swoje ręce dokument o formalnym przekazaniu dla parafii Gugging tego skrawka lasu dla uczczenia Matki Bożej.
Natychmiast przystąpił do urzeczywistnienia swoich zamiarów. Przy pomocy ochotników, w tym również dzieci szkolnych, wyrównano przed skałą miejsce i postawiono małą figurkę Niepokalanej.
Po uzyskaniu pozwolenia władz duchownych, świętowano już w tym miejscu uroczystość Matki Bożej Różańcowej.
Na wiosnę 1924 roku prace postępowały dalej, ale ze względu na znikome fundusze musiały być wkrótce zaprzestane.
Ojciec Hutter jednak nie tracił nadziei, ale nieustannie apelował do serc czcicieli Maryi. Organizował odczyty oraz zbiórki pieniężne, które przyniosły środki pozwalające na kontynuowanie prac.
Głównym i zarazem bardzo pracochłonnym przedsięwzięciem było oczywiście kucie wgłębienia groty, które swoją wielkością i wyglądem miało możliwie najbardziej przypominiać skałę masabielską.
Wiosną 1925 roku było już wszystko gotowe, łącznie z ołtarzem, a marmurowe figurki Niepokalanej i Bernadety czekały na ustawienie.
Można więc stwierdzić, że pomimo trudności wszystkim staraniom, jak i całemu dziełu towarzyszyło Boże błogosławieństwo.
Nadszedł wreszcie upragniony dzień 10 maja 1925 roku. Tysiące ludzi uczestniczyło w uroczystym poświęceniu groty. Procesja z chorągwiami i dziewczynkami w bieli; duchowieństwem i wiernymi ciągnęła się od kościoła parafialnego aż do groty.
Radość była ogromna wśród wierząych. Jednego tylko brakowało: źródełka, bez którego grota w Francji jest nie do wyobrażenia.
Znaleziono więc w pobliżu w lesie źródło i poprowadzono wodę do groty. Woda ta jest traktowana przez pielgrzymów z ufnością jako uzdrwaiająca. Tryskające bowiem źródło jest dla nas wierzących znakiem >żywej wody> – Bożej Łaski, która nam proszącym niesie pomoc.
Od momentu powstania groty mijają 94 lata, a rok rocznie tysiące odwiedziających z bliska i z daleka, w grupach i indywidualnie pielgrzymuje do tego miejsca, by czcić Niepokalanie Poczętą i przyzywać potęgę Jej orędownictwa u Chrystusa, Jej Syna.
Cały rząd tablic wotywnych daje nam świadectwo, że Matka Boża także tu jest nam łaskawą i dobrotliwą Matką.
W roku 1969 obok placu przy grocie została wzniesiona kaplica. Daje ona schronienie uczestniczącym we Mszach Świętych i nabożeństwach podczas deszczowej pogody.
Kustoszem Sanktuarium jest ks. Artur Kania CMM.
Od września 2018 roku przy grocie ma swoją siedzibę internetowe Radio Droga, którego opiekunem duchowym jest też ks. Artur Kania CMM.
P.S. Chciałbym z całego serca podziękować Panu Bogu przez ręce Matce Bożej za 27 lat (ponad 250 razy) moich pieszych pielgrzymek do groty.
