rorate coeli – ks. Jerzy Szymik (*1953)
W czwartym roku życia
z papierowym lampionem w ręku
zrozumiałem jak to jest:
to ze śpiewania Gloria
powstaje jasność
choć na zewnątrz
ciemna śnieżyca
i daleko do świtu
czyli bez zmian
ale przyjazny obszar światła
wydarty z mroku
zachrypniętym głosem
nie na swoją chwałę
jest prawdziwy
w czasie adwentu czyli kiedykolwiek
źródło: jerszym.katowice.opoka.org.pl
Do Pana Boga – s. Amata Jolanta Nowaszewska CSFN napiszę Ci wiersz o śniegu o zabłąkanej sroce o szczęściu wolnych przestrzeni i tęsknocie jak […]
*** – ks. Bonifacy Miązek (1935–2018) Szukałem Boga muzyczny gotyk i złoto kapiące z ołtarzy mówiło mi że jest On inny niż ja ale nie wiem […]
Być czy mieć – s. Teresa Błaszczyk RM (*1923) Wolność to znaczy być m i e ć najczęściej niewola – Czy żyję po to by […]
Adwent – ks. kard. Andrzej Maria Deskur (1924-2011) Spuśćcie, niebiosa, rosę od chmur szczytu, Która pustynię na Eden przemieni, A sprawiedliwość u ziemskich korzeni Z […]
